Τη νύχτα της 14ης προς 15η Αυγούστου του 1909 η Αθήνα των 80.000 κατοίκων δεν κοιμόταν. Αμαξες και οχήματα με εκατοντάδες αξιωματικούς και στρατιώτες κατευθύνονταν προς το στρατόπεδο της Φρουράς των Αθηνών στο Γουδή. Με το πρώτο φως στο πεδίο ασκήσεων του στρατοπέδου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 449 αξιωματικοί, 2.546 στρατιώτες και ναύτες και 67 χωροφύλακες, όλοι οπλισμένοι, διαθέτοντας επιπλέον και 22 πυροβόλα διακηρύσσοντας την αντίθεσή τους προς την κυβέρνηση Δ. Ράλλη και την υποστήριξή τους προς το πρόγραμμα του "Στρατιωτικού Συνδέσμου".
Οι αιτίες που προκάλεσαν το στρατιωτικό κίνημα, όπως τα περιέγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του ο αρχηγός του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" Ν. Ζορμπάς ήταν:
"Η Βουλευτοκρατία και η συναλλαγή, η οικονομική δυσπραγία ένεκα της πλημμελούς φορολογίας, επιβαρυνούσης ιδίως τας λαϊκάς τάξεις, η κακή απονομή της δικαιοσύνης και η έλλειψις δημοσίας ασφαλείας, ο ατυχής πόλεμος του 1897, το Κρητικόν ζήτημα και το απαράσκευον του κράτους προς οιανδήποτε πολεμικήν δράσιν".
Το Κίνημα στο Γουδή παρά το οτι έγινε από στρατιωτικούς, ήταν ένα αστικό κίνημα. Το πρώτο και ίσως το μοναδικό αστικό κίνημα στην ελληνική ιστορία.
Ο Γιάννης Κορδάτος χαρακτηρίζει τους αξιωματικούς του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" ως "εμπροσθοφυλακή της αστικής τάξης που από τις ιδιομορφίες της εθνικής οικονομίας μας δεν είχε ακόμα ανδρωθεί ώστε μόνη της να βγάλει από τη μέση τον παλαιοκομματισμό και να χαράξει νέα κοινωνική πολιτική". Ο Γ. Βεντήρης μιλάει για αστική επανάσταση και δε διστάζει να ισχυριστεί πως μετά το Γουδή προέκυψε το αστικό - εθνικό κράτος, με ηγέτη τον Ελ. Βενιζέλο. Ο Θ. Πάγκαλος μιλάει για δυσφορία και αγανάκτηση που ήταν "έκδηλος και σφοδρά εις όλας τας κοινωνικάς τάξεις" ώστε "και οι πλέον αδιάφοροι και απαθείς δεν ήτο δυνατόν να μην εξεγερθούν". Ο στρατηγός Στ. Σαράφης σημειώνει ότι "η επανάσταση αυτή επιβλήθηκε γιατί είχε λαϊκό υπόβαθρο", ενώ ο Σπ. Μελάς κάνει λόγο για ακράτητη λαϊκή αγανάκτηση.
Και πραγματικά, ένα μήνα μετά, στις 14 Σεπτέμβρη 1909 ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά με συλλαλητήριο εξέφρασαν την υποστήριξή τους στο κίνημα, διατυπώνοντας αληθινά ριζοσπαστικές διεκδικήσεις για την εποχή, όπως: Επιβολή φόρου στο εισόδημα, προστασία της παραγωγής, μεταβολή των υπαλλήλων σε υπηρέτες του λαού, βελτίωση της θέσης των εργατών, καταδίκη της τοκογλυφίας.
Οι στρατιωτικοί δεν τολμούν να προχωρήσουν τόσο όσο ο λαός απαιτούσε και οι ιστορικές συνθήκες επέτρεπαν. Συντηρητικοί φύσει και θέση αναζητούν το συμβιβασμό με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, επιδιώκοντας μικρότερες αλλαγές. Παρ' όλα αυτά προκαλούν την πτώση της κυβέρνησης του Δ. Ράλλη, ενώ υποχρεώνουν τα ανάκτορα να αποδεχτούν ένα από τα βασικά του αιτήματα, που ήταν η απομάκρυνση του διαδόχου και των πριγκίπων από το στράτευμα.
Το κίνημα στο Γουδή ήταν πραγματικά ένα αστικό κίνημα με μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, που έφερε μια αλλαγή στον εσωτερικό συσχετισμό της τότε εξουσίας, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την αστική τάξη έναντι των φεουδαρχών. Δεν μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο... Δεν προχώρησε όμως και λίγο με αποκορύφωμα την είσοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου στην ελληνική πολιτική σκηνή, ο οποίος καλείται από το "Στρατιωτικό Σύνδεσμο", στα τέλη του 1909, να έρθει, στην τότε Ελλάδα, από την Κρήτη που δεν είχε ακόμη ενσωματωθεί στην ελληνική επικράτεια.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου